ZESPÓŁ SZKÓŁ PONADGIMNAZJALNYCH NR 2 IM GENOWEFY JAWORSKIEJ

Ogólne informacje

Swoje powstanie szkoła zawdzięcza prywatnej inicjatywie sióstr Schmider, Niemek, które w 1898 roku zorganizowały kursy gospodarstwa domowego, księgowości i krawiectwa. Uruchomiły je w oparciu o ustawę ministra przemysłu i handlu z 4 maja 1886 roku. Szkoła miała tak wielkie powodzenie, że w roku 1901 miasto zdecydowało się przejąć ją na własny rachunek, wybudowało gmach, który na owe czasy i wymagania był wzorowo urządzony. Budynek szkolny postawiony został przy ówczesnej ulicy Waldowa 15.Ogromne zasługi przy wspieraniu budowy szkoły położył Stefan Knast, inowrocławski księgarz i wydawca. W wolnej Polsce szkoła zaingurowała nowy rok szkolny 1 kwietnia 1919 roku. Kierownictwo placówki nadal spoczywało w rękach Niemki Margaret Schmieder. Anons prasowy umieszczony w "Dzienniku Kujawskim" informował o rozpoczęciu nauki we wszystkich oddziałach:

1. Szkoła Przemysłowa (krawiecka)
2. Szkoła Gospodarstwa Domowego
3. Szkoła Handlowa W szkole dominował system nauczania kursowego, ale o zróżnicowanym czasie trwania i obejmujący nie tylko uczennice młodociane, ale również dorosłych. Chętnych do nauki nie brakowało. Na początku lat dwudziestych poszczególne kierunki w szkole nie miały jeszcze ściśle określonych specjalności, bowiem niektóre ich elementy programowe przeplatały się na poszczególnych kursach i w zasadzie tylko w nazwach się od siebie różniły. Także czas ich trwania się wydłużył. Musiała istnieć nadwyżka chętnych do podjęcia nauki, szczególnie na jednorocznym, dziennym kursie handlowym, skoro wprowadzono egzamin wstępny. Przystąpić do egzaminu wstępnego można było po ukończeniu III klasy Szkoły Wydziałowej. W maju 1920 roku szkoła miała już zupełnie polskie oblicze, bowiem długoletnia niemiecka dyrektorka Margareta Schmieder przekazała kierownictwo Helenie Salównie. Począwszy od roku 1923/1924 szkoła zaczynała prace w zmodyfikowanej i udoskonalonej formie organizacyjnej. Wszystkie trzy kierunki kształcenia obowiązywał już całoroczny cykl nauczania. Na kierunku handlowym nadal obowiązywał egzamin wstępny. Zmienił się adres szkoły, teraz zamiast Waldowej 15 szkoła mieściła się przy ulicy Ogrodowej 15. W roku szkolnym 1924/1925zostały wprowadzone następne modernizacje tj. kurs handlowy zmienia się na 2 – letnią Szkołę Handlową, a kurs zawodowy na Szkołę Przemysłową o 2 – letnim dziale bieliźniarskim i 3 – letnim dziale krawieckim. Dział bieliźniarski został jednak rychło przez kuratorium zlikwidowany. Oprócz kierunku handlowego MSH – Przemysłowej, funkcjonowała Szkoła Handlowa Zrzeszenia Samodzielnych Polsko – Chrześcijańskich Kupców (dla chłopców). 1 września 1932 roku uruchomiono w szkole nowy dział nauczania powstały z przekształcenia dotąd funkcjonującej Szkoły Gospodarczej. Miejsce jednorocznego cyklu zajęła 2 – letnia szkoła asystentek dietetycznych. Jej celem było kształcenie przyszłych pracowników pensjonatów, internatów, sanatoriów pracownic szpitalnych specjalizujących się w problematyce racjonalnego, zdrowego żywienia. Był to kierunek pionierski, bowiem nigdzie w Polsce dotąd nie kształcono fachowców tej dziedzinie – była to pierwsza tego rodzaju szkoła w kraju. W 1932 roku szkoła posiadała już laboratorium chemiczne i bibliotekę liczącą około tysiąca tomów. Integralną częścią procesu dydaktyczno – wychowawczego były prowadzone przez szkołę kursy zawodowe, przeznaczone zarówno dla młodzieży, jak i dorosłych. Czas trwania organizowanych kursów był zróżnicowany i wynosił od 1 do 10 miesięcy, miesięcy w zależności od charakteru i stopnia trudności. Sprytnie operowała dyrekcja szkoły i Zarząd Zdrojowiska wysokością opłat za organizowane kursy. Chcąc zachęcić do udziału w kursie "paniom prowadzącym własny dom, pensjonaty, hotele i panienkom dorastającym" – obniżano cenę. Zainteresowanie organizowanymi kursami było znaczne, a większość ich uczestników pochodziła spoza samego miasta. Zakończenie kursów miało bardzo uroczystą oprawę. W budynku szkolnym z udziałem wszystkich wykładowców i zaproszonych gości, reprezentujących władze miasta i Uzdrowiska, wręczano dyplomy ukończenia. Ważnym wydarzeniem w życiu szkoły były zorganizowane w dniu 23 czerwca 1928 roku obchody 10 – lecia polskiego szkolnictwa zawodowego żeńskiego. Uroczystość odbyła się w gmachu szkoły, a zaszczycili ją swoją obecnością przedstawiciele władzy z p. Starostą Bronisławem Dieslem na czele. W okresie międzywojennym na terenie Inowrocławia w funkcjonujących szkołach zawodowych kształciło się w ciągu roku ponad 800 młodzieży handlowej i rzemieślniczej.

W Miejskiej Szkole Handlowo – Przemysłowej dane te przedstawiały się następująco:

I półrocze – 1 IX do 30 I

II półrocze – 3 II do końca czerwca

Z kolei półrocze dzieliło się na dwa okresy, a czas ich trwania przedstawiał się następująco:

I od 1 IX do 15 XI
II od 16 XI do 30 I
III od 3 II do 15 IV
IV od 16 IV do końca czerwca

Każdy okres zamykał się posiedzeniem komisji klasowych w celu ustalenia ocen, postępów w nauce i sprawowaniu się uczennic i uczniów, nadto posiedzeniem Rady Pedagogicznej, celem rozpatrzenia ogólnych wyników pracy w ciągu ubiegłego okresu i zamierzeń na przyszłość. Od roku szkolnego 1933/1934 młodzież zobowiązana została do noszenia na umundurowaniach tarcz haftowanych na mankietach lewej ręki z numerami szkół, do których uczęszczała. Nieprzestrzeganie regulaminu, który wprowadziła z początkiem roku szkolnego 1932/1933 groziło wydaleniem ze szkoły. Karani byli również dorośli, którzy umożliwiali młodzieży wyłamywanie się spod tych przepisów. Tradycją szkoły było organizowanie pokazów prac wykonanych przez uczniów, przy czym ich tematyka była zawsze ściśle określona. Niewątpliwie wydarzeniem dużej wagi był pokaz zorganizowany w szkole w czerwcu 1935 r. pt. "Mleko w żywieniu chorych i zdrowych". Nie tylko uczennice Liceum Dietetycznego były organizatorkami wystaw i pokazów. Dział handlowy i przemysłowy (krawiecki) szkoły również prezentował prace swoich uczennic. Jeden z takich pokazów odbył się w szkole 11 i 12 czerwca 1932 roku. Na przełomie czerwca i lipca 1930 r. szkoła była współorganizatorem krajowej "Wystawy Ruchomej". Inicjatorem i założycielem harcerstwa inowrocławskiego był Jan Kłoś. Już w lecie 1913 r. powstał dzięki niemu tajny zastęp skautowy, będący zalążkiem drużyny, obejmujący członków Towarzystwa Uczniów Handlowych. Oficjalne, jawne założycielskie zebranie, powołujące do życia drużynę złożoną głównie z chłopców terminujących w rzemiośle, odbyło się 22 II 1914 roku, a uczestniczyło w nim 18 osób. Szkolna drużyna harcerek zaingurowała swoją działalność udziałem w Dniu Harcerskim 5 grudnia 1921 roku. Drugą młodzieżową organizacją szkolną był Polski Czerwony Krzyż. Rozwój szkoły i jej dydaktyczno – wychowawczą działalność brutalnie przerwała wojna. Po wejściu piechoty niemieckiej do Inowrocławia zaczęła się tragiczna dla wszystkich mieszkańców hitlerowska okupacja. Nauczyciele i uczniowie godnie spełnili swój obowiązek, podejmując konspiracyjną walkę z okupantem, ginąc na polu walki lub w hitlerowskich obozach koncentracyjnych.

Na parterze korytarza w "starej" części budynku znajduje się skromna tablica pamiątkowa poświęcona ofiarom hitlerowskiego ludobójstwa. Pamiątkową tablicę ufundowali uczniowie i nauczyciele szkoły w 1946 r. Według propozycji ówczesnej dyrektorki Leokadii Rogalskiej, ustalono dzień 2 listopada 1946 r. jako termin uroczystego odsłonięcia tablicy. 8 marca 1945 roku reaktywowano po wojennej przerwie Miejską Szkołę Handlowo – Przemysłową, w której funkcjonowały: Miejskie Gimnazjum Handlowe, Gimnazjum Krawieckie Żeńskie i Szkoła Przysposobienia w Gospodarstwie Rodzinnym.

Jej organizatorem i zarazem pierwszym powojennym dyrektorem został Marian Mroziński. W roku szkolnym 1948/1949 odbyła się pierwsza matura, której termin wyznaczony był przez Kuratorium Okręgu Szkolnego Pomorskiego W Toruniu. Technikum prosperowało dobrze do 1955 roku, kiedy to rozpoczęto stopniowe likwidowanie klas tej szkoły. Błędna polityka oświatowa doprowadziła w 1957 roku do likwidacji placówki. Wnet jednak dostrzeżono fatalną pomyłkę i we wrześniu 1958 roku Technikum reaktywowano pod zmienioną nazwą Technikum Ekonomiczne, ale już z czteroletnim cyklem nauczania specjalnościach: ekonomika i organizacja przedsiębiorstw oraz finanse i rachunkowość. Ze względu na dużą ilość chętnych władze oświatowe zdecydowały się utworzyć oddzielną placówkę w sierpniu 1959 roku. Technikum Ekonomiczne i Zasadnicza Szkoła Handlowa umieszczone zostały w gmachu Liceum Ogólnokształcącego im. Marii Konopnickiej. We wrześniu 1976 roku zostało utworzone Technikum Odzieżowe. W roku szkolnym 1951/1952 utworzono 3 – letnie Technikum Gospodarcze o specjalności: technologia żywienia zbiorowego. Szkołę Przysposobienia w Gospodarstwie Rodzinnym przekształcono w Zasadniczą Szkołę Gospodarczą o dwuletnim cyklu nauczania, a następnie w Zasadniczą Szkołę Gastronomiczną o 3 – letnim systemie kształcenia (specjalność kelnerka była 2 – letnia). Od 1957 roku Technikum Gospodarcze wydłużono okres nauki do lat pięciu. Od 1.09.1964 roku uruchomiono jedną klasę czwartą o specjalności dietetyka zbiorowego żywienia z myślą o przekształceniu Technikum Gospodarczego w 4 – letnie Technikum Gastronomiczne. Zmiana ta nastąpiła w roku szkolnym 1967/1968. Aby umożliwić absolwentom Zasadniczej Szkoły Gastronomicznej zdobycie pełnego średniego wykształcenia, uruchomiono po raz pierwszy od 1.09.1974 r. Technikum Gastronomiczne dla Pracujących o 2,5 – rocznym cyklu nauki. Organizuje się też klasy Technikum Gastronomicznego dziennego o 3 – letnim cyklu nauki dla absolwentów Zasadniczej Szkoły Gastronomicznej. W końcu lat 70 – tych i w latach 80 – tych funkcjonowało Liceum Zawodowe o profilu gastronomicznym (4 – letnie) z uprawnieniami maturalnymi.

W roku 1971 nadbudowano gmach szkoły, uzyskując dodatkowo 4 izby lekcyjne, w rok później zakończono budowę urządzeń sanitarnych. Na lata 1973 – 1975 planowano budowę sali gimnastycznej i rozbudowę warsztatów szkolnych. W roku 1981 zakończono rozbudowę szkoły, tym razem na większą skalę. Do dotychczasowego budynku dobudowano nową część, od piwnicy aż do II piętra. W "nowej" części znajdują się obecnie szatnie uczniowskie, magazyn sportowy, pokój nauczycielski działu gastronomicznego, sekretariat szkoły i gabinet dyrektora, pokój pedagoga szkolnego, pracownia matematyczna, krojownia odzieżowa, pokój zastępców dyrektora szkoły, sala technologii odzieżowej, gabinet przysposobienia obronnego, biblioteka szkolna i gabinet historyczny. Zyskał również dział gastronomiczny. Zorganizowaną nową jadalnię oraz urządzono pomieszczenia pracownicze: zmywalnie, rozdzielnie, przygotowalnie I i II, i pracownię technologiczną. Ogromne zasługi w tym zakresie położyła dyrektorka Zofia Ranosz – Krupienicz, a po jej przejściu na emeryturę dyrektor Władysław Karski. W 1987 roku doprowadzono do kapitalnego remontu klatki schodowej, remontu dachu, wybetonowania części boiska szkolnego. Wyraźna poprawa warunków pracy w szkole nastąpiła z chwilą podłączenia obiektu do miejskiej sieci ciepłowniczej. Wydzielono pomieszczenie na sklepik uczniowski i harcówkę. Istniał jeszcze jeden plan dalszej rozbudowy szkoły, który został już praktycznie zatwierdzony. Lecz nagła zmiany polityczne w kraju po roku 1989 przeszkodziły w realizacji planu. W czasie sprawowaniu funkcji przez obecnego dyrektora Grażynę Łuczak szkoła wzbogaciła się o pracownię komputerową. Ciasnoty lokalowej, niestety, nie udało się skutecznie zlikwidować do chwili obecnej. O wyborze patrona szkoły przemyśliwano od dawna. Na forum Rady Pedagogicznej już w połowie lat 60 – tych Alicja Piekut zgłaszała taką inicjatywę. 29 grudnia 1983 roku na zebraniu partyjnym z propozycją ufundowania sztandaru i nadania szkole imienia wystąpiły zastępca dyrektora szkoły Krystyna Omelczuk i Zofia Promes.

Dnia 8 maja 1985 roku, w inowrocławskim Teatrze Miejskim, nadano Zespołowi Szkół Zawodowych nr 2 imię Genowefy Jaworskiej. Szkoła otrzymała również prawo do posiadania, własnego, szkolnego sztandaru zafundowanego przez: rodziców, młodzież, nauczycieli oraz innych pracowników Zespołu Szkół Zawodowych nr 2