Szkoła Podstawowa nr 3 im. Marii Konopnickiej w Białej Podlaskiej

Ogólne informacje

Szkoła Podstawowa nr 3 im. Marii Konopnickiej jest jedną z najstarszych szkół w mieście Biała Podlaska.
Pierwsze zapiski o szkole pochodzą z roku 1910. W tym okresie na zakupionym przez rząd rosyjski terenie przy ulicy Zielonej rozpoczęto budowę szkoły, która we wrześniu w/w roku przyjęła pierwszych uczniów.
Program nauczania ograniczał się do nauki czytania, pisania i podstaw rachunków. Nauczanie odbywało się tylko w języku rosyjskim.
W czasie I wojny światowej budynek szkoły został zajęty przez Niemców.
W roku 1916 ponownie zaczęły odbywać się zajęcia lekcyjne i zezwolono na nauczanie w języku polskim. Z czasem przybywało uczniów i wzrosła liczba nauczycieli.
Po odzyskaniu niepodległości, władze państwowe w roku 1919 wprowadziły obowiązek powszechnego nauczania. W tym czasie w Białej Podlaskiej istniały dwie szkoły powszechne. Jedną z nich była szkoła przy ulicy Zielonej, której nadano imię Marii Konopnickiej. Warunki w jakich uczyła się młodzież były trudne, ponieważ stale wzrastała liczba uczniów.
W roku szk. 1925 /26 wynajęto pomieszczenia na sale dydaktyczne u osób prywatnych przy ul. Zielonej, Kolejowej i Łomaskiej. W tym okresie szkoła liczyła już 12 oddziałów.
1928 rozpoczęto budowę nowego gmachu szkolnego przy ul. Sportowej, który oddano do użytku 8 września 1930 r.
Ważnym wydarzeniem w 1932 roku było poświęcenie sztandaru szkoły przez biskupa Czesława Sokołowskiego.
Rok szkolny 1933/34 przyniósł duże zmiany. Z części oddziałów Szkoły Podstawowej nr 3 utworzono Szkołę Podstawową nr 5.
Wybuch II wojny światowej spowodował przerwanie zajęć dydaktycznych.
8 października 1939 r budynek przy ul. Sportowej został zamieniony na kwaterę szkoły podoficerskiej wojsk niemieckich. Zajęcia odbywały się co drugi dzień przy ul. Górnej i Zielonej.
Dnia 1 lipca 1941 roku proces dydaktyczny zawieszono. Nauczania jednak nie zaprzestano, lekcje odbywały się w stodołach miejscowych gospodarzy. Po zakończeniu działań wojennych, wspólnym wysiłkiem rodziców i nauczycieli odremontowano część zniszczonego w 40 % budynku szkolnego oraz pozyskano niezbędne wyposażenie. Nauka odbywała się do godz. 17. Młodzieży, której okupacja nie pozwoliła ukończyć szkoły zorganizowano kursy dokształcające.
Lata pięćdziesiąte przyniosły zmianę oblicza miasta. W rejonie ulic Sidorskiej i Kościuszki, powstały nowe bloki, a w związku z tym wzrosła liczba dzieci.
W roku szk. 1956/57 szkoła liczyła już 1000 uczniów.
W roku 1961 warunki szkoły nieznacznie polepszyły się, ponieważ Szkoła Podstawowa nr 5 przeniosła się do nowo gmachu przy ul. Sidorskiej, umożliwiło to prowadzenie zajęć pozalekcyjnych. Z większym rozmachem i zaangażowaniem działała drużyna harcerska, Koło Żywego Słowa, koło teatralne i zespół folklorystyczny. Liczba uczniów ciągle rosła, dlatego w 1970 r. podjęto decyzję o rozbudowie szkoły.
W roku 1973 oddano do użytku kilka nowych pomieszczeń w tym: pracownię do zajęć technicznych, salę gimnastyczną i gabinet lekarski. Sale lekcyjne zaczęto wyposażać w nowoczesne pomoce dydaktyczne, przystosowując je na klasopracownie.
Jednym z bardziej wzruszających momentów w historii szkoły było przekazanie przez pana Kaliszuka – woźnego szkoły, 16 lutego 1975 r. sztandaru szkolnego, który przez okres 43 lat był pieczołowicie przechowywany.
W latach osiemdziesiątych stale wzrastała liczba uczniów i wynosiła już 1100. Zajęcia odbywały się od godz. 7.30 do 19.00. Mimo trudnych warunków młodzież osiągała sukcesy, np. zajęła II miejsce w konkursie wojewódzkim na najbardziej usportowioną szkołę.
Ważnym wydarzeniem w roku 1981 było odsłonięcie popiersia patronki szkoły Marii Konopnickiej, dokonała tego zasłużona nauczycielka p. Jadwiga Krzowska.
W roku 1989 rozpoczęto wykopy pod budowę nowego segmentu dydaktycznego, w związku z bardzo trudną sytuacją lokalową. W budynku głównym przy ul. Sportowej oraz w budynkach przy ul. Chłodnej, Topolowej, Czerwińskiego, H. Sawickiej (obecnie Łomaskiej) uczyło się 1456 uczniów w 52 oddziałach. Zajęcia trwały do godz. 18.10. Grono pedagogiczne liczyło wówczas 82 nauczycieli.
Po trzech latach budowy w 1992 r. nastąpiło uroczyste otwarcie nowego skrzydła szkoły. Przybyło 7 sal lekcyjnych, szatnia i pomieszczenia socjalne. Umożliwiło to przeniesienie zajęć lekcyjnych z dwóch budynków do szkoły macierzystej. Pozostał budynek przy ul. Czerwińskiego.
Dokładano wielu starań aby poziom edukacji był wysoki. Dzięki wspólnym wysiłkom rodziców i nauczycieli w roku 1995 utworzono pracownię komputerową.
Ze względu na rozbudowę osiedla Pieńki, Grzybowa, Za Torami i Słoneczne Wzgórze stale wzrastała liczba uczniów.
Rok 1997\98 był rokiem, w którym największa ilość dzieci realizowała obowiązek szkolny. Uczęszczało wówczas 1589 uczniów, a proces dydaktyczny realizowany był w 58 oddziałach. Grono pedagogiczne liczyło 98 nauczycieli.
Doniosłym wydarzeniem w życiu szkoły było ufundowanie przez proboszcza parafii WNMP ks. Mieczysława Skrodziuka nowego sztandaru szkoły wykonanego na wzór i podobieństwo pierwszego.
Po przeprowadzeniu Reformy Oświaty nastąpiły zmiany systemu edukacji co spowodowało, że szkoła podstawowa stała się 6 – klasową. Obecnie do szkoły uczęszcza 900 uczniów, a proces dydaktyczny realizowany jest w 35 oddziałach.
„Trójka” posiada 26 klasopracowni, w tym: zmodernizowane i unowocześnione sale kształcenia zintegrowanego, salę gimnastyczną, bibliotekę, czytelnię, świetlicę terapeutyczną i dzienną ze stołówką.
Stało się tradycją, że co roku w dniu patrona szkoły w celu wzbogacenia procesu dydaktycznego oddaje się do użytku nowocześnie wyposażone klasopracownie.
Utworzono nową pracownię komputerową z Internetem (sp3_biala_podlaska@edu.apple).
,,Trójka” jest szkołą podstawową posiadającą najnowocześniejszą pracownię językową.
Należy podkreślić, że 40 % kadry ma ukończone studia podyplomowe, 25 % posiada kwalifikacje do nauczania dwóch przedmiotów.
W 90 – letniej historii szkoły dyrektorami byli:
|1919 – 1925 Jan Bojko, Helena Olszewska, Władysław Idziaszczyk, Michał Peer, Maciej Kampa.
1925 – 1939 Stanisław Carnelli.
1939 – Jadwiga Krzowska, Stanisław Duński.
1939 – 1943 Stanisław Carnelli.
1943 – 1944 Dymitr Tymoszuk.
1944 – 1946 Stanisław Duński.
1946 – 1949 Tomasz Grunwald.
1949 – 1950 Władysław Morawski.
1950 – 1953 Aleksander Charytoniuk.
1953 – 1954 Mria Pawłowska.
1954 – 1969 Bronisława Charytoniuk.
1969 Bolesław Lapiński.
1969 – 1975 Stanisław Kołaciński.
1975 – 1980 Hanna Kasprzyk.
1980 – 1988 Krystyna Purgał.
1988 – 1989 Henryk Piesta.
1989 – 1995 Kazimierz Wojtaszek.
1995 – 2005 Grażyna Główka.
2005- 2009 Brygida Fabrycka.
od 2009r. Marta Cybulska – Demczuk