Parafia Zmartwychwstania Pańskiego

Ogólne informacje

Parafię erygował Kard. Aleksander Kakowski 1 listopada 1919 roku, jako wotum wdzięczności za odzyskanie przez Polskę niepodległości, za jej „zmartwychwstanie”. Ziemię pod kościół (osadę „Januszew” wraz z zabudowaniami, liczącą 4 morgi 80 prętów) ofiarowała w 1918 r. Katarzyna Kamińska. Zatknięty krzyż na placu pod budowę kościoła poświecił Ks. Ignacy Kłopotowski 20 września 1918 roku. Już 29 listopada 1918 roku uzyskano pozwolenie na budowę kościoła według projektu wybitnego architekta okresu międzywojennego Stefana Szyllera w stylu dworku zakopiańskiego. Materiały dostarczyli kolejarze, inicjatorzy budowy, ze zburzonego podczas wojny Dworca Petersburskiego (Wileńskiego). Kamień węgielny poświęcił Bł. Ks. Ignacy Kłopotowski, dziekan praski. 8 września 1919 roku konsekrował świątynię Abp Achille Ratti, pierwszy w II RP Nuncjusz Apostolski, późniejszy papież Pius XI. Parafia na Targówku Fabrycznym, który stał się częścią m.st. Warszawy w 1916 r., w okresie międzywojennym świetnie się rozwijała, ilość parafian wzrosła z 3.000 do 12.000. Dramatem była II wojna światowa – ze względu na koncentrację przemysłu Targówek był zbombardowany już we wrześniu 1939 r. Największą tragedią była niemiecka łapanka 25 sierpnia 1944 roku, gdy hitlerowcy wywieźli z parafii ok. 4.000 mężczyzn w obawie, by nie wzięli oni udziału w Powstaniu Warszawskim. Wydarzenie to upamiętnia tablica wmurowana przy wejściu do kościoła. W okresie komunizmu Targówek Fabryczny miał być strefą przemysłową, dlatego był systematycznie wyludniany i niszczony. Zmiany nastąpiły dopiero w wolnej Polsce, w 1999 r. uznano kościół i budynki (drewniana dzwonnica i plebania) za zabytki. W 2000 r. mieszkańcy uzyskali formalne prawo pobytu na tym terenie, a w latach 2009-2012 przynajmniej w części, własność budynków i gruntów. Dopiero w latach 2008-2012 powstały nowe połączenia komunikacyjne i nowa dzielnica mieszkaniowa „Wilno”. Z okazji 85. rocznicy konsekracji świątyni, 8 września 2004 roku, nawiedził parafię Abp Józef Kowalczyk, pierwszy po upadku komunizmu Nuncjusz Apostolski w Polsce. W latach 2009-2012 świątynię poddano generalnemu remontowi, rekonsekrował ją Abp Celestino Migliore, Nuncjusz Apostolski w Polsce. Przy kościele stoi drewniana dzwonnica z 1919 r., która niegdyś pełniła funkcję kaplicy przedpogrzebowej, dziś po remoncie jest małą galerią. Od początku istnienia parafia była związana ze środowiskiem kolejarzy, co odzwierciedla także mała architektura, z tego powodu bryła dzwonnicy nawiązuje do kształtu małego parowozu. Szkielet konstrukcji nośnej wykonano z torów kolei petersburskiej, na których do dziś są czytelne rosyjskie sygnatury. Podczas II wojny światowej Niemcy zrabowali dzwon Tadeusz o wadze 400 kg.