Warszawskie Zakłady Sprzętu Ortopedycznego S.A.

Ogólne informacje

Warszawskie Zakłady Sprzętu Ortopedycznego S.A. to firma z tradycjami sięgającymi okresu międzywojennego. Założona w 1919 r. na potrzeby wojska, służyła przywracaniu sprawności żołnierzom i cywilom okaleczonym podczas I wojny światowej. Jako Wojskowa Fabryka Protez zlokalizowana została na Pradze u zbiegu ulic Zygmuntowskiej i Jagiellońskiej (dziś tereny pofabryczne należą do warszawskiego ZOO, a w miejscu, gdzie stała fabryka znajduje się wybieg dla niedźwiedzi).

W 1929 r. Wojskową Fabrykę Protez w Warszawie wydzielono ze struktur Ministerstwa Spraw Wojskowych i przyłączono do Ministerstwa Pracy i Opieki Społecznej. Zmiany te przyczyniły się do dynamicznego rozwoju przedsiębiorstwa, na co wpłynęło również przeniesienie siedziby na Mokotów - ul. Kujawska 1. Unowocześniono produkcję, wprowadzono wytwórczość seryjną, stawiając na jeszcze lepsze dopasowanie produktów do potrzeb pacjentów.

W 1930 r. kierownikiem Wojskowej Fabryki Protez w Warszawie został dr med. Witold Reklewski, wybitny chirurg ortopeda z długoletnim doświadczeniem. Przyczynił się on do dużego skoku technologicznego, opracowując nowe metody tworzenia protez. Poskutkowało to m.in. stworzeniem pierwszego wózka motorowego dla inwalidów z amputowanymi lub bezwładnymi nogami. Liczne inwestycje w maszyny oraz zakup specjalnych surowców przyczyniły się do przekształcenia zakładu w Centralną Fabrykę Protez. Dzięki temu firma stała się jednym z czołowych wytwórców sprzętu ortopedycznego w Europie.

W czasie II wojny światowej infrastruktura firmy uległa całkowitemu zniszczeniu, a załoga biorąca udział w Powstaniu Warszawskim poniosła dotkliwe straty. Z przeszło stuosobowej załogi, w styczniu 1945 r., do pracy zgłosiło się zaledwie kilkanaście.

Po wojnie firma wznowiła swoją działalność w starej siedzibie przy ul. Kujawskiej. Ze względu jednak na duże potrzeby lokalowe, na początku lat 50. część administracyjną powojennych zakładów przeniesiono na krańce Ochoty - ul. Bema 9 (obecnie Al. Bohaterów Września 9), a kilka lat później dołączono do niej część produkcyjną. Ze względu na duże zapotrzebowanie na produkty ortopedyczne, utworzono dwa oddziały terenowe w Białymstoku i Olsztynie oraz zorganizowano wyjazdową ekipę lekarsko-techniczną do obsługi najciężej poszkodowanych inwalidów.
W roku 1970 Centralną Fabrykę Protez w Warszawie przemianowano na Warszawskie Zakłady Sprzętu Ortopedycznego, a dwa lata później nawiązano szeroką współpracę z placówkami naukowymi i badawczymi m.in. Politechniką Warszawską oraz Instytutem Biocybernetyki Polskiej Akademii Nauk.

Lata 70. dla WZSO były okresem szybkiego rozwoju produktów ortopedii metalowej. Podpisano umowę licencyjną z firmą Meyra na produkcję wózków inwalidzkich i zakup nowoczesnych technologii, a także uruchomiono produkcję wózków o innowacyjnym napędzie elektrycznym (pierwsza tego typu konstrukcja w krajach bloku wschodniego).
W latach 80. kontynuowano rozwój przedsiębiorstwa poprzez rozbudowę hal produkcyjnych oraz zaplecza technologicznego. Modernizację, którą zakończono pod koniec 1989 roku, dopełnił zakup nowoczesnych maszyn oraz urządzeń technicznych.

Okres przemian ustrojowych był dla Warszawskich Zakładów Sprzętu Ortopedycznego czasem dużych wyzwań. W latach 90. fabryka była wyłącznym producentem wózków inwalidzkich na Polskę oraz wiodącym producentem indywidualnego zaopatrzenia ortopedycznego. Firma zmieniła swoją formę prawną na spółkę akcyjną.
Okres po roku 2000 to czas dopasowania produkcji do nowych realiów otoczenia. Firma zrezygnowała z wytwarzania produktów zaopatrzenia ortopedycznego metalowego – np. wózków inwalidzkich, rolatorów, kul i skoncentrowała się na wyrobach ortopedycznych wytwarzanych na indywidualne zamówienie takich jak protezy, aparaty, gorsety, kołnierze itp.

Warszawskie Zakłady Sprzętu Ortopedycznego przyjęły również nową misję, którą jest:
„przywrócenie pacjentom sprawności, poprzez dostarczanie nowoczesnych produktów ortopedycznych, które pozwalają w pełni korzystać z życia.”
Naszym głównym celem zawsze było, jest i będzie niesienie pomocy nawet najciężej poszkodowanym pacjentom.