Restauracja Odejewscy

Ogólne informacje

Nasza przygoda z off roadem zaczęła się od zlotów samochodów terenowych w Chojnicach, które zbierały rzeszę pasjonatów, miłośników i zawodowców. Zaczynaliśmy jako kibice, ale w roku 1999 staliśmy się szczęśliwymi właścicielami Suzuki Samuraja. To właśnie w Samuraju, tym wyjątkowym i niezniszczalnym aucie stawialiśmy pierwsze kroki w terenie. Było to swoiste przedszkole rajdowe. Po poczciwym Samuraju przyszedł czas na wyższy szczebel - model Vitara , jak na tamte czasy, wierzcie nam, to było coś.
Dla naszego teamu rozpoczął się wtedy ważny okres. Dominika przejęła w spadku Samuraja a Hubert jeździł Vitarą, zatem regularnie wystawialiśmy dwa samochody na wszystkie możliwe imprezy. A był to również czas, kiedy odbywało się mnóstwo zlotów, rajdów i spotkań w Terenie, więc okazji nam nie brakowało. Jednak apetyt rośnie w miarę jedzenia i nastąpiło kolejne przetasowanie.
Dominika doczekała się zielonej Vitary, a Hubert zaczął jeździć kultowym amerykańskim Jeepem Wranglerem. Rozpoczął się właśnie XXI wiek i myśmy brawurowo w niego wjechali. W latach 2002-2003 w ciągu jednego sezonu spędzaliśmy „rajdowo” 20 weekendów. Przemierzaliśmy Polskę wzdłuż i wszerz i wszędzie starowaliśmy dwoma autami.
Za namową Piotra Małuszyńskiego, z którym w 2003 Hubert wygrał zlot w Chojnicach, zaczęliśmy sami budować rajdówkę do Rajdowych Mistrzostw Samochodów Terenowych (RMPST). To była próba sił najwyższej mocy Czerwonego „Dzikuna” z 4.2 litrowym silnikiem od Audi i podstawą od najmocniejszego Nissana Patrola. Zima spędzona w garażu, próby, testy znowu próby i testy…. I nareszcie! Pierwsza spektakularna próba w RMPST w 2004 w Słomczynie. Po starcie do OS na pierwszym kilometrze byliśmy zapewne najszybszą załogą rajdu, a później zaliczyliśmy sensacyjne dachowanie. Byliśmy wtedy pierwsi, tyle że na lawecie.
Kolejne 3 lata to walka z samochodem, z każdym pokonywanym w nim kilometrem i z samym sobą. Nieprawdopodobna nauka pokory i mozolne szkolenie warsztatu jazdy i pilotażu. Druga ewolucja „Dzikuna” była zdecydowanie bardzo udana i naszym a’la Tomcatem wywalczyliśmy w 2008 wicemistrzostwo Polski. Kolejne lata to spora transformacja w RMPST, a zwłaszcza w regulaminach rozgrywek, więc nasze starty zostały „zdywersyfikowane” na rzecz innych rajdów. Od roku 2011, w związku z kontuzją a w konsekwencji operacją Huberta, kierowcy naszego temu, zostaliśmy zmuszeni do powrotu do punktu wyjścia. Znowu uczestniczyliśmy w rajdach tylko w roli kibiców. Wbrew pozorom to zadanie okazało się trudniejsze niż przypuszczaliśmy. Zawodnik zmuszony, by ograniczyć się do bycia biernym obserwatorem bardzo cierpi. Wręcz fizycznie czuje ból, że to nie on startuje ;) Był to jednak dobry czas na obserwację, w jakim kierunku rozwijają się rajdy i jednoczesne rozmyślanie, jaki kierunek my chcemy w tym wyścigu obrać. Wkrótce zapadła decyzja o sprzedaży rajdówki i narodziła się idea projektu o nazwie Toyota Tacoma...