Stowarzyszenie dla Ziemi

Ogólne informacje

Fan Page prowadzony jest przez aktualnie jeden z dwóch oficjalnie funkcjonujących Fanklubów z Polski, John Marten's Crew - FC St. Pauli Polish Supporters.

Grupa nazwała się Załogą Jana Kuny na cześć polskiego pirata - bohatera opowiadań autorstwa Janusza Meissnera.

Jan Kuna (ps. Marten lub de Marten - od ang. nazwa kuny) (ur. ok. 1559 r.- zm. 24 lutego 1599 r.), postać fikcyjna, literacka. Gdański kaper w służbie angielskiej, francuskiej i polskiej.

Jan Kuna urodził się około 1559 roku w Gdańsku w rodzinie kapra Mikołaja Kuny. Dzieciństwo spędza na okręcie ojca, początkowo na kodze Czarny Gryf, następnie fregacie Zephyr. Po zatargu z członkiem senatu gdańskiego, Zygfrydem Wedecke, zmuszony zostaje wraz ojcem do ucieczki z rodzinnego miasta. Z inicjatywy Wedecke najpierw został zamordowany brat Jana, Karol a następnie jego matka, Katarzyna. Karol Kuna był Trumanem na okręcie pozostającym w służbie króla polskiego Stefana Batorego. Na skutek sztormu okręt był zmuszony do schronienia się u brzegów Gdańska. Po nocy spędzonej na kotwicy marynarze zostali wysłani do miasta po żywność, którą ostatecznie ukradli. Miało to być kilka kur i jajek. Ostatecznie za ten czyn marynarze zostali skazani na śmierć przez powieszenie i ścięcie toporem. Ofiarą była również Katarzyna, która została oskarżona o czary. Wskutek tego w 1568 roku Jan Kuna uciekł z Polski ze swoim ojcem Mikołajem. Po śmierci ojca, w wieku 18 lat przejął dowództwo nad Zephyrem. Początkowo służył jako kaper w służbie niderlandzkiej, następnie za namową Salomona White'a, dowódcy statku Ibex, przyjmuje patent korsarski od królowej Elżbiety I.

Jego kariera jako korsarza zaczęła się w chwili, gdy uratował z opresji najbardziej znanego pirata angielskiego Franciszka Drake'a. W czasie bitwy z portugalskim okrętem uwolniony został późniejszy przyjaciel Martena, kawaler Ryszard de Belmont. Za jego namową Marten wypłynął na wyprawę na Morze Karaibskie. Tam też rozpoczął walkę z nowym wrogiem, admirałem Blasco de Ramirezem, który zniszczył przystań piratów w Amaha.

Po powrocie z wyprawy, która przyniosła Martenowi ogromny majątek, zamieszkał on w swojej posiadłości w Greenwich. Kłopoty finansowe zmusiły go do powrotu do pirackiego życia. Wziął udział w rozbiciu Wielkiej Armady i wyprawie na Kadyks w 1596 roku. Po zdobyciu miasta schwytał swojego wroga Ramireza, którego upokorzył i ograbił. Zdobył również miłość narzeczonej Ramireza - Marii Franceski de Vizelle. Wtedy też przeszedł na służbę króla Francji. Nieudana przygoda zakończyła się powrotem do Polski, gdzie został kaprem Zygmunta III. Brał udział w bitwie kalmarskiej w 1598 roku, gdzie jego okręt doznał poważnych uszkodzeń.

W Gdańsku wymierzył sprawiedliwość za krzywdy swej rodziny na synu Zygfryda Wedecke - Gothardzie. Oskarżony o jego zabicie, opuszczony przez kochankę, zdradzony przez swego byłego współpracownika Henryka Schultza, został skazany przez przekupiony senat gdański na ścięcie toporem. Miłość Martena z lat dziecinnych, Jadwiga Grabińska (z domu Paliwoda), urządziła mu cichy pogrzeb.

W końcu powieści jeden marynarzy Martena, Hermann Stauffl, podpalił wystawionego na licytację Zephyra w powietrze, by ten nie dostał się w obce ręce. Reszta członków załogi przeszła na służbę polską, a Maria Francesca de Vizelle powróciła z nowym mężem Stanisławem Opackim do Hiszpanii.