Warsztatownia

Ogólne informacje

Wiele lat temu w Kolumbii panowała gorączka diamentów. Przy górskiej drodze, którą podążali poszukiwacze, mieszkał pewien bardzo ubogi człowiek. Posiadał jedynie nędzną chatę i niewielki kawałek pola. Był to lichy skrawek jałowej ziemi pełnej kamieni. Człowiek od wielu lat wybierał kamienie i uprawiał mało urodzajną glebę, aby przeżyć z tego, co ta urodzi. Kiedy zaczęła się gorączka diamentów często stawał przy drodze, którą podążali poszukiwacze, i mówił do siebie:
-A może bym tak wybrał się na poszukiwanie diamentów. Przecież gdybym znalazł szlachetne kamienie skończyłaby się moja nędza.
Powtarzał to sobie wiele razy, jednak za każdym razem rezygnował ze swego pomysłu. Twierdził, że przecież nie jemu przeznaczone są diamenty.
Mijały lata, a człowiek nadal wybierał kamienie i uprawiał mało urodzajną glebę – ot tyle, by przeżyć.
Przeminęła gorączka diamentów i już tylko ostatni poszukiwacze powracali górską ścieżką. Pewnego dnia jeden z nich zapukał do drzwi chaty. Był wyczerpany, głodny i nie posiadał zupełnie nic. Człowiek, choć sam posiadał niewiele, przyjął wędrowca. Podzielił się skromnym posiłkiem i pozwolił się ogrzać przy ogniu kominka. Kiedy podróżny poczuł się nieco lepiej, wyszli razem przed chatę. Człowiek zapragnął pokazać swe pole – jedyną rzecz, którą, jak mu się wydawało, posiadał. Zaprowadził wędrowca na swe pole i wskazał na stos kamieni, mówiąc o ogromnej pracy, jaką musiał wykonać, aby jego pole nadawało się pod uprawę. Kiedy poszukiwacz ujrzał to, co wskazywał mu człowiek, stanął zdumiony nie mogąc wydobyć z siebie głosu. Po chwili, kiedy nieco ochłonął, wykrzyknął:
-Boże, nigdy nie widziałem tak ogromnej pryzmy diamentów.