Fabryka Masazu

Ogólne informacje

MASAŻ RELAKSACYJNY
Podczas masażu relaksacyjnego należy stworzyć odpowiednie warunki i atmosferę, a więc zadbać o komfort osoby masowanej. Masaż najlepiej wykonywać w pomieszczeniu o powierzchni ok. 15–20 m², w temperaturze ok. 22-25°C. Światło powinno być rozproszone, by nie padało bezpośrednio na osobę masowaną. Zaleca się stosowanie świateł różnego rodzaju (zielone, czerwone, żółte lub niebieskie), które działają uspokajająco i regenerująco. Wskazane jest uruchomienie nawilżacza powietrza czy zapalenie kadzidełka z zapachem dostosowanym do upodobań osoby masowanej. Przy gabinecie powinien być natrysk i ubikacja. Stół do masowania winien mieć rozmiary 200x80, aby osoba masowana wygodnie leżała i nie myślała podczas masażu o ułożeniu poszczególnych części ciała, np. kończyn górnych. Masowany sam przyjmuje wygodną dla siebie pozycję, a zadaniem masażysty jest zasugerowanie optymalnych pozycji podczas masażu. Najczęściej w leżeniu tyłem pod stawy kolanowe i pod kark podkłada się wałek, zagłówek unosi się do kąta ok.30-40°, a kończyny górne leżą wzdłuż tułowia. W pozycji leżenia przodem pod stawy skokowe kładzie się wałek albo stopy znajdują się poza stołem, kończyny górne ułożone są wzdłuż tułowia albo nad głową. W przypadku występowania hiperlordozy lędźwiowej należy podłożyć pod brzuch poduszkę. Głowa ułożona jest na boku lub na wprost w otworze na twarz. W trakcie masowania stosuje się techniki rozluźniające, głównie w postaci powierzchownego głaskania, rozcierania i ugniatania. W zależności od upodobań osoby masowanej i wskazań można wykonywać różnego rodzaju oklepywania i wibracje. Często stosuje się kompilacje dwóch technik, jak głaskanie rozcierające, głaskanie rozciągające, głaskanie ugniatające, głaskanie wibrujące, rozcieranie głaszczące, rozcieranie wyciskające, rozcieranie ugniatające, ugniatanie głaszczące, ugniatanie wałkujące itp. Stosuje się również specjalne techniki wpływające na rozluźnienie napięć (kołysanie, krążenie, rozciąganie, unoszenie itp.), uwolnienie zablokowanej energii i zrównoważenie jej przepływu (energetyzacja) oraz ćwiczenia poszczególnych stawów i części ciała. Przed rozpoczęciem masowania pacjent i masażysta powinni się wypróżnić, aby podczas zabiegu nie robić przerwy lub aby myśli o wypróżnieniu nie zakłócały relaksacji masowanego, a pracy masażyście. Terapeuta winien się skoncentrować i wykonywać ćwiczenia rąk, aby w czasie zabiegu były ciepłe. W trakcie masowania terapeuta porusza się, balansując tułowiem, często pracuje na ugiętych kończynach dolnych. Wskazane jest, aby masaż relaksacyjny był wykonywany przy muzyce relaksacyjnej, dostosowanej do upodobań masowanego, albo przy specjalnym programie muzycznym (masaż relaksacyjny rytmiczny). W trakcie masowania nie prowadzi się rozmowy z masowanym, ponieważ zakłóca to jego relaksację i dekoncentruje terapeutę. Wszelkiego rodzaju informacje o osobie masowanej, istotne dla terapii, należy uzyskać przed rozpoczęciem zabiegu. Nie wolno stwarzać atmosfery nerwowości, pośpiechu, ani sugerować klientowi, że nie mamy zbyt dużo czasu. Planując spotkanie z pacjentem trzeba uwzględnić czas wywiadu – rozmowy, czas masażu i odpoczynku po zabiegu. Wszystkie ruchy wykonuje się spokojnie, ostrożnie, delikatnie, płynnie, miękko, powinny być one skoordynowane i precyzyjne. Niezręczność masowania i poruszania się wokół stołu to czynniki wpływające na dyskomfort osoby masowanej. W rozmowie-wywiadzie należy uświadomić masowanemu, aby w trakcie zabiegu był całkowicie bierny, szczególnie przy masażu synchronicznym, oraz aby oddychał spokojnie i rytmicznie. Należy ustalić, które części ciała masowany chciałby wykluczyć przy masowaniu, czy to ze względów estetycznych, krępujących, czy z uwagi na występujące łaskotki. Część osób nie toleruje dotykania twarzy i części owłosionej głowy, niektóre kobiety masowanie klatki piersiowej, brzucha czy pośladków przyjmują z zażenowaniem, a z kolei część osób nie życzy sobie masowania stóp. W takich sytuacjach należy dopasować rodzaj masażu albo nie masować zastrzeżonych części ciała. Zabieg przeprowadza się na czystym i obnażonym ciele. Biżuterię (łańcuszki, bransolety, kolczyki, klipsy, zegarek itp.) należy ściągnąć Przy masowaniu stosuje się płynne lub półpłynne środki poślizgowe, takie jak oliwka kosmetyczna, oliwka z oliwek, talk w płynie, tonik czy balsam do masażu lub kompozycję olejków eterycznych. Środki poślizgowe nakłada się na ręce w takiej ilości, aby wystarczyło na natłuszczenie masowanej części ciała albo na jedną stronę ciała. Nie powinno się stwarzać dyskomfortu osobie masowanej przez przerywanie masowania w celu powtórnego nałożenia oliwki na ręce. Podczas zabiegu masowany powinien być przykryty dużym miękkim ręcznikiem i odsłania się tylko część masowaną, natomiast podczas masowania całej jednej strony ciała, przykrywa się ciało po masażu. W szczególnych przypadkach, gdy pacjent jest nieśmiały, masuje się przez ręcznik czy ubranie, aby pacjent oswoił się z czynnościami wykonywanymi przez masażystę, rozluźnił się i nabrał pewności siebie. Od momentu uziemienia-połączenia należy utrzymywać stały kontakt rąk z ciałem masowanego aż do uziemienia-rozłączenia, ponieważ będzie to wpływało komfort pacjenta. Nie należy przerywać masowania, a jeżeli to nastąpi z przyczyn obiektywnych, zabieg musi być powtórzony od początku. Tempo masowania powinno być powolne, dostosowane do tempa i rytmu muzyki relaksacyjnej odtwarzanej podczas zabiegu, a w przypadku upodobań masowanego i wskazań do szybkiego i dynamicznego masażu, należy tak go przeprowadzić. Każdą technikę powtarza się 2-5 razy zależnie od tempa muzyki. Zabiegi rozpoczyna się łagodnie, stopniowo (uziemienie-połączenie), również łagodnie, stopniowo się je kończy (uziemienie-rozłączenie). Przy prawidłowo wykonywanym masażu najczęściej osoba masowana znajduje się w stanie półsnu i w związku z tym po masażu należy ją przykryć ręcznikiem, aby przy muzyce przez następne kilkanaście minut stopniowo dochodziła do pełnej świadomości. Masaż relaksacyjny można przeprowadzać naprzemiennie, codziennie, co drugi dzień, dwa razy lub raz w tygodniu. Istotne jest, aby masaże były stosowane po zakończeniu przez masowanego wszystkich czynności zawodowych w danym dniu (najlepiej późnym popołudniem lub wieczorem). Kategorycznie nie wolno poddawać się zabiegowi w czasie przerwy w obowiązkach służbowych (np. w przerwie na lunch). Ustalenie obszaru masowania (całe ciało czy jedna strona) uzależnione będzie od wrażliwości osoby masowanej, ponieważ zmiana pozycji leżenia u niektórych osób wywołuje dyskomfort. Niewskazane jest, narzucanie klientowi ilość zabiegów. Masowanie powinno się odbywać aż do momentu ustąpienia zaburzeń, bez określania liczby zabiegów, albo według uznania masowanego. Dużym dyskomfortem dla osoby masowanej będzie wysoka cena zabiegu i określenie liczby masaży. Czas trwania jednej sesji terapeutycznej nie powinien być krótszy niż 30 minut, a dłuższy niż 90 minut. Jest to uzależnione od rodzaju masażu, stanu psychofizycznego osoby masowanej oraz od liczby wykonanych zabiegów. Najwięcej czasu poświęca się na masaż synchroniczny (ok. 90 min), potem masaż aromaterapeutyczny całego ciała (45-60 min), a najmniej na masaż energetyzujący przedniej strony ciała i rytmiczny tylnej strony ciała (ok. 30 min). Na drzwiach gabinetu należy umieścić informację o trwającym zabiegu i czasie jego zakończenia oraz nakazującą nie przeszkadzanie podczas zabiegu. W trakcie sesji terapeutycznej telefony stacjonarny i komórkowy masażysty oraz komórkowy masowanego winny być wyłączone, aby ich dzwonki nie zakłócały relaksacji i koncentracji. Po zakończeniu masowania należy dokładnie okryć pacjenta ręcznikiem i prześcieradłem (poza głową), tzw. kokon i przez kilkanaście minut przy brzmieniu muzyki relaksacyjnej winien on dochodzić do siebie. Później wszystkie czynności powinien wykonywać powoli, a więc najpierw usiąść na stole do masażu ze spuszczonymi nogami, później stanąć obok stołu i powoli się ubierać. Następnie przez kilka minut powinien odpocząć w pozycji siedzącej.