CENTRUM EDUKACJI EKONOMICZNO HANDLOWEJ IM KAROLA GODULI

Ogólne informacje

HISTORIA SZKOŁY
Już w okresie międzywojennym, w gmachu szkoły powszechnej przy ulicy Sobieskiego powstały szkoły o charakterze ekonomicznym: "Zawodowa Szkoła Dokształcająca Przemysłowa" i "Zawodowa Szkoła Dokształcająca Kupiecka". Nazwy szkół zmieniały się kilkakrotnie. W styczniu 1933 roku nastąpiło ich połączenie i utworzono "Zawodową Szkołę Dokształcającą Przemysłową i Kupiecką". Dnia 4 lutego 1934 roku ustalono ostateczną nazwę, która brzmiała: "Publiczna Szkoła Dokształcająca Zawodowa Przemysłowa i Handlowa". Pod taką nazwą szkoła przetrwała do 1939 roku.
Nauka trwała 3 lata i zajęcia odbywały się 3 razy w tygodniu. W latach 1923 - 39 uczęszczało do niej ogółem 4982 uczniów. Placówka znajdowała się na utrzymaniu magistratu, który był jej właścicielem. Mimo braku własnego budynku i skromnego budżetu szkoła rozwijała się bardzo dobrze. Było to zasługą jej kierowników. Funkcję tę sprawowali: Franciszek Krupop, Klemens Rajtar, Henryk Wójcik, Henryk Kój. Szkoła ta kształciła dobrych fachowców. O absolwentach "Dokształcającej Szkoły Kupieckiej" pisała "Polska Zachodnia": [...] "Zajmowali oni odpowiedzialne miejsca w urzędach i przedsiębiorstwach przemysłowo - handlowych. Pracowali najczęściej w działach rachuby, korespondencji, zakupów, sprzedaży i magazynów".

Po II wojnie światowej rozpoczął się proces odbudowywania, bądź tworzenia od podstaw różnego typu szkół zawodowych w Tarnowskich Górach. W 1945 roku reaktywowano prywatną, jednoroczną "Szkołę Przysposobienia Handlowego Izby Przemysłowo - Handlowej w Katowicach" z siedzibą przy ulicy Sobieskiego. Kierownikiem szkoły został Maksymilian Burek. Przed wojną szkoła ta mieściła się przy ulicy Zamkowej, korzystała jednak z pomieszczeń "Dokształcającej Szkoły Przemysłowej i Handlowej".
1 września 1950 roku decyzją Dyrekcji Okręgowej Szkolnictwa Zawodowego w Katowicach, powołano na jej miejsce "Technikum Administracyjno - Gospodarcze w Tarnowskich Górach", które realizowało 3-letni cykl kształcenia w dwóch klasach pierwszych. Jednocześnie powstał Wydział dla Pracujących. Rok szkolny 1951/52 okazał się rokiem przełomowym w historii szkoły. Dyrekcja Okręgowa Szkolnictwa Zawodowego wyraziła zgodę na przekształcenie "Technikum Administracyjno - Gospodarczego" w "Technikum Finansowe" podległe Ministerstwu Finansów. Szkoła ta dała początek późniejszemu Zespołowi Szkół Ekonomicznych.

Dwa lata później o mało nie doszło do likwidacji szkoły, bowiem w wyniku aresztowania i procesu grupy młodzieży "zorganizowanej w tajną, antystalinowską organizację" i wyroków skazujących, które otrzymali, szkoła postawiona została w stan likwidacji. Nowy etap historii szkoły rozpoczął się jednak 1 września 1957 roku, kiedy pod presją środowiska i rodziców (po licznych delegacjach do Warszawy) Ministerstwo Oświaty podjęło decyzję o rozwoju szkoły i nadaniu jej nazwy "Technikum Ekonomiczne". Pierwszym dyrektorem tej szkoły był Władysław Kozak.
W 1955 roku wobec przeniesienia się dyrektora Kozaka do Poznania funkcję tę objęła Julia Nycz.
Mimo dużych trudności lokalowych (szkoła posiada zaledwie 3 sale lekcyjne, świetlicę i jedno pomieszczenie wydzielone na sekretariat, dyrekcję i pokój nauczycielski), prowadzone były w latach 1954-56 kursy księgowości na zlecenie Polskiego Towarzystwa Ekonomicznego, a od 1 września 1956 roku kursy pisania na maszynie Stowarzyszenia Stenografów i Maszynistek. Do 31 grudnia 1956 roku szkoła podlegała Ministerstwu Finansów, a z dniem 1 września 1957 roku przekazano ją Ministerstwu Oświaty. Rok 1957 był rokiem niezwykle ważnym dla Technikum Ekonomicznego - rozpoczął się bowiem planowy rozwój tej placówki. 5-letni cykl kształcenia w zakresie technikum objął na razie tylko młodzież klas pierwszych. Kształcenie dorosłych zorganizowano też w zakresie pierwszej klasy Technikum dla Pracujących. Utworzono również dwie klasy pierwsze Zasadniczej Szkoły Handlowej dla Pracujących. Tym sposobem powstała odrębna placówka tj. Zasadnicza Szkoła Handlowa mająca wspólną siedzibę i wspólną dyrekcję z Technikum Ekonomicznym. W 1959 roku w związku z rozwojem szkoły zastępcą dyrektora został Czesław Michalczyk. Najpoważniejszym problemem były nadal warunki lokalowe. Zajęcia odbywały się od godz. 8:00 do 20:00. W 1961 roku było już jednak 10 pomieszczeń lekcyjnych wobec 5 w 1958 roku. W 1979 roku szkoła dysponowała 14 salami lekcyjnymi, bowiem w latach 1975-77 przeprowadzono adaptację piwnicy. W tych latach przeprowadzono również kapitalny remont budynku, który przyniósł poważną poprawę warunków nauki. Urządzono klasopracownie (fizyczną, chemiczną, geograficzno - historyczną, języka polskiego, języka rosyjskiego, matematyczną i przedmiotów zawodowych). W 1980 roku utworzono przy pomocy Kuratorium Oświaty i Wychowania w Katowicach nową pracownię pisania na maszynie, która należała wówczas do najlepszych tego typu pracowni w województwie. Rozwój szkoły to przede wszystkim przemiany w zakresie typów i specjalności kształcenia. Potrzeby regionu spowodowały, że przy Technikum Ekonomicznym powstał nowy oddział o nazwie "Wiejski Obrót Towarowy". Trzyletni cykl kształcenia objął młodzież kończącą szkołę przysposobienia rolniczego. Klasy tego typu istniały w latach 1966/67 do 1969/70. Decyzją KOiW od 1 września 1970 roku Zasadnicza Szkoła Handlowa została przekształcona w Zasadniczą Szkołę Handlową Dokształcającą, w której 3 razy w tygodniu kształci się młodocianych pracowników handlu posiadających status pracownika - ucznia. W latach 70 - tych zaczęto w Polsce tworzyć nowy typ szkół - licea zawodowe. Z dniem 1 września 1975 roku otwarto w Tarnowskich Górach Liceum Zawodowe o specjalności "sprzedawca - magazynier", a w trzy lata później klasę "pracownik administracyjno - biurowy". 30 kwietnia 1975 roku decyzją KOiW utworzono zbiorczy zakład szkolny pod nazwą "Zespół Szkół Ekonomicznych w Tarnowskich Górach". W jego skład weszły: Liceum Ekonomiczne z Wydziałem dla Pracujących, Zasadnicza Szkoła Handlowa Dokształcająca oraz wspomniane wyżej licea zawodowe. Pokaźny, 20 letni dorobek szkoły został zaprezentowany podczas uroczystości wręczenia sztandaru ufundowanego przez Komitet Rodzicielski i Komitet Opiekuńczy. W uroczystości tej brał udział ówczesny wojewoda katowicki, członek Rady Państwa - gen. Jerzy Ziętek. Przygotowano wystawę osiągnięć szkoły i bardzo bogatą część artystyczną, w wykonaniu młodzieży należącej do szkolnych zespołów artystycznych. Kolejny etap przemian w szkole nastąpił w 1980 roku - wobec powolnej likwidacji Wydziału dla Pracujących przy szkole utworzono filię Centrum Kształcenia Ustawicznego Ekonomistów w Chorzowie, która istniała do 1999 roku. Potrzeby gospodarcze i społeczne regionu powodowały, że kształcono w szkole techników rachunkowości, finansów i rachunkowości oraz techników o specjalności "ekonomika i organizacja przedsiębiorstw". Wydział dla Pracujących kształcił przede wszystkim w specjalności "ekonomika i organizacja przedsiębiorstw handlowych".
Dyrektorzy szkoły od roku 1982 do 2005: Irena Świgost, Krystyna Biedal, Elżbieta Susek. Od 2005 do chwili obecnej: dr Joanna Stomska
Od roku 1982/83 corocznie 90-100% absolwentek uzyskuje międzynarodowe dyplomy weryfikacyjne maszynistek. Stowarzyszenie Stenografów i Maszynistek oddział Katowice na podstawie prac egzaminacyjnych nadaje tytuły młodszych maszynistek, maszynistek, a nawet starszych maszynistek. Wynikiem wysokiego poziomu w kształceniu pracowników administracyjno-biurowych są nie tylko dyplomy maszynistek, ale również wielokrotne sukcesy uczennic w ogólnopolskim konkursie pisania na maszynie w latach 80. i 90. Uczennice szkoły sięgały także po laury w olimpiadach ekonomicznych. Dzięki temu w 1986 roku powierzono szkole organizację wojewódzkiej olimpiady ekonomicznej.

W latach 90-tych szkoła cieszy się coraz większym powodzeniem. Corocznie na jedno miejsce w klasie pierwszej liceum ekonomicznego o specjalności "finanse i rachunkowość" przypada 3-4 kandydatów. Nie mniejszym zainteresowaniem cieszą się pozostałe oddziały, które kształcą "pracowników administracyjno-biurowych" i "sprzedawców". W Liceum Ekonomicznym i Liceum Zawodowym obowiązywał 4-letni cykl kształcenia. W 1999 roku otwarto pierwszą klasę 5-letniego Liceum Ekonomicznego o specjalności "szeroki profil". Duże zainteresowanie szkołą powoduje, że budynek "pęka w szwach", a warunki lokalowe pozostają od lat niezmienione. Już w 1986 roku podczas wizytacji szkoły przez Naczelnika Wydziału Kształcenia i Opieki Szkolnictwa Zawodowego KOiW Józefa Cierpiała zapadły wstępne postanowienia dotyczące budowy nowego obiektu szkolnego dla ZSE. Zamierzenia te nigdy nie zostały jednak zrealizowane. Mimo, że w chwili obecnej nie ma planów budowy nowego obiektu dla ZSE, szkoła sporo zyskała dzięki gruntownemu remontowi, jaki miał miejsce w roku szkolnym 2000/2001. Ponadto szkoła wzbogaciła się o nową pracownię przedmiotów zawodowych z zapleczem informatycznym. Oprócz tego posiada odrębną pracownię informatyczną, matematyczną, polonistyczną, historyczną, fizyczną, geograficzną oraz pisania na maszynie. Integralną częścią procesu dydaktycznego były i są praktyki zawodowe w przedsiębiorstwach i instytucjach, które obowiązywały uczniów pionu LE i LZ w wymiarze jednego miesiąca w kl. II lub III, natomiast uczniowie ZSH i LZ o specjalności "sprzedawca" odbywali praktyki w placówkach handlowych 1-2-3 razy w tygodniu na przemian z lekcjami w szkole. W latach 1957-70 praktyka uczniów ZSH odbywała się w szkole, utworzono w tym celu pracownię wyposażoną w niezbędny sprzęt. Tam odbywały się zajęcia koła dekoracyjnego. Szkoła bowiem przez wiele lat brała udział w konkursach liternictwa i reklamy. Pod kierownictwem prof. Wiktora Krupopa uczennice osiągały wiele sukcesów np. w latach 1961/62 i 1962/63 uzyskały I lokatę w kraju w konkursie okien wystawowych. Wielokrotnie również uczennice ZSH pod opieką prof. Heleny Pietruszki wygrywały konkurs "Młody uczeń - sprawny sprzedawca". Do tych chlubnych tradycji szkoła powróciła w ostatnich latach zdobywając czołowe