MUZEUM W ŁĘCZYCY

Ogólne informacje

Muzeum w Łęczycy istnieje od 1949 roku i jest jedyną tego rodzaju placówką w powiecie łęczyckim. Jego siedzibą jest zamek obronny z XIV wieku wybudowany w okresie panowania króla Kazimierza Wielkiego w południowo – wschodniej granicy średniowiecznego miasta. Monumentalna, gotycka budowla, w której wielokrotnie gościli królowie: Władysław Jagiełło i Kazimierz Jagiellończyk, rozbudowana została w stylu renesansowym (,,dom nowy”) w 2 poł. XVI wieku przez Jana Lutomierskiego, dyplomatę i podskarbiego króla Zygmunta Augusta oraz zwolennika reformacji w Polsce. Pozostałością okresu upadku Rzeczpospolitej jest budynek dawnej prochowni pruskiej z pocz. XIX stulecia wzniesionej z wykorzystaniem reliktów wcześniejszego budynku reprezentacyjnego (tzw. ,,Domu wielkiego” lub „starego”).
Zamek, który przed 1939 rokiem był niemal całkowitą ruiną, został w dużej części odbudowany w latach 1964 – 1975. Obecnie na piętrze „prochowni” oraz w odrestaurowanym XVI wiecznym tzw. ,,domu nowym”, jak również w wieży „szlacheckiej”, prezentowane są stałe i czasowe ekspozycje muzealne.

Muzeum posiada w swoich zbiorach ponad 12 tysięcy przedmiotów związanych z przeszłością miasta i regionu łęczyckiego w zakresie archeologii, historii, etnografii, sztuki i przyrody.

W zbiorach archeologicznych znajdują się liczne okazy od pradziejowej działalności człowieka po eksponaty będące świadectwem średniowiecznej Łęczycy. Na uwagę zasługuje materiał wykopaliskowy z pobliskiego grodziska łęczyckiego (VI – XII wiek).

W zasobach działu artystycznego szczególne miejsce zajmują niezwykle cenne przedmioty liturgiczne z XI - XIII wieku pochodzące z grobów romańskiej archikolegiaty w Tumie, XV-wieczny antyfonarz oraz zbiór obrazów, mebli i broni od XVII do pocz. XX wieku.
W muzealnym zbiorze historycznym wyróżniają się dokumenty cechowe, pieczęcie i sztandary, ilustrujące rozwój i znaczenie rzemiosła w Łęczycy między XVIII a XX wiekiem. Dział ten gromadzi też wszelkiego rodzaju pamiątki, związane ze stoczoną na ziemi łęczyckiej we wrześniu 1939 roku – Bitwą nad Bzurą. Systematycznie uzupełniana jest kolekcja starych pocztówek łęczyckich.

Zbiory etnograficzne dokumentują twórczość łęczyckich rzemieślników, twórców i artystów poprzez wyroby ludowego kowalstwa, garncarstwa, plecionkarstwa i tkactwa. Przechowują elementy łęczyckiego stroju ludowego, a także tradycyjne wyposażenie wnętrz mieszkalnych, sprzęty i narzędzia gospodarcze.
Na uwagę zasługuje zbiór współczesnej, łęczyckiej rzeźby ludowej. Wśród figur o tematyce sakralnej, wiejskiej czy historycznej szczególne miejsce zajmuje największa w Polsce (licząca ok. 400 eksponatów) muzealna kolekcja rzeźb o tematyce demonicznej. W zestawie dominują różnorodne wcielenia, najpopularniejszego diabła w Polsce - Boruty, który zgodnie z legendą ma swoją siedzibę w łęczyckim zamku.

Gabinet numizmatyczny pochwalić się może, liczącą ponad 2500 sztuk, kolekcją
XIV-wiecznych groszy praskich, tworzących tzw. „skarb ozorkowski”.

Muzeum prezentuje wystawy stałe, czasowe i okolicznościowe w siedzibie własnej oraz w muzeach w całym kraju. Prowadzi badania naukowe i działalność wydawniczą. Realizuje urozmaiconą ofertę edukacyjną (lekcje muzealne, warsztaty tematyczne, konkursy, spotkania) w szkołach o wszystkich poziomach nauczania.

Organizuje różnorodne działania popularyzatorskie (koncerty, pokazy, spektakle teatralne, imprezy plenerowe, spotkania i odczyty) w salach i na dziedzińcu zamkowym. Współpracuje z wieloma instytucjami i organizacjami naukowymi oraz stowarzyszeniami w kraju i za granicą. Od 1999 roku stale realizuje wspólne projekty z Muzeum „Alte Burg”w Penzlin (Niemcy).